ಗೆಳತಿ. ಅವಳ ಊರಿನ ಮೂಲಕ ನಾನು ಎಲ್ಲಿಗೇ ಹೋಗುವುದಿದ್ದರೂ ಅಲ್ಲೊಂದು stop ಇದ್ದೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಅವಳು ಮನೆಯಲ್ಲಿರಲಿ, ಇಲ್ಲದಿರಲಿ. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಎಲ್ಲಿಗೋ ಹೊರಟುಕೊಂಡೇ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗುವುದರಿಂದ ಅಲ್ಲಿ ಊಟಕ್ಕಾಗಲೀ ರಾತ್ರಿ ಉಳಿಯುವುದಕ್ಕಾಗಲೀ ಪುರುಸೊತ್ತೇ ಇರುವುದಿಲ್ಲ.
ಒಂದು ಸ್ಟ್ರಾಂಗ್ ಕಾಪಿ, ಆಯಾ ಸೀಸನ್ನಿನ ಚಿಪ್ಸೋ ಚಕ್ಲಿನೋ ಒಂದಿಷ್ಟು, ಬಾಯ್ತುಂಬಾ ಮಾತು, ಕಣ್ಣೀರು ಬರುವಷ್ಟು ನಗು. ಇದು ಎಷ್ಟೋ ವರ್ಷದಿಂದ ನಡೆದುಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದು.
ಒಮ್ಮೆ ಹೀಗಾಯಿತು:
ಬೇರೆಲ್ಲಿಗೋ ಊಟಕ್ಕೆ ಹೊರಟವನು ಸುಮಾರು ಹನ್ನೊಂದುವರೆಯ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಅವರ ಮನೆಗೆ ಹೋದೆ. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಹರಟಿ, ಕಾಪಿ ಕುಡಿದು ಹೊರಟೆ. ನನ್ನನ್ನು ಕಳಿಸಲು ಕಂಪೌಡ್ ಗೇಟಿನ ತನಕ ಬಂದ ಗೆಳತಿ ತುಂಬಾ ಬೇಸರದಿಂದ ಹೀಗೆಂದಳು:
"ದೀಪು, ಇವತ್ತು ಬರ್ತಿ ಅವಸ್ರಾಗೋತು. ನೀ ಹೊಕ್ರು ಹೊಕ್ಕಂಗೆ ಆಗಲ್ಲೆ! ಇನ್ನೊಂದಿನ ಪುರ್ಸೊತ್ ಮಾಡ್ಕ್ಯಂಡ್ ಬಾ.. ಅತಾ?... "
No comments:
Post a Comment