ಹೋಯ್ತು ಪಟೇಲ್ರೇ, ಹೋಯ್ತು...

ಪಟೇಲರಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಖಯಾಲಿ ಜಾಸ್ತಿ. ನೋಡೋಕು ಕಟ್ಟು ಮಸ್ತು ಆಳು. ಅವರ ಅಂತಸ್ತು - ದುಡ್ಡಿನ ಬಲದ ಕಾರಣ ಹಿಂದೆ ಬರೋ ಅಂತವರೂ ಬೇಕಷ್ಟಿದ್ದರು. ಸುಮಾರು ಎಕರೆಗಟ್ಟಲೆ ಗದ್ದೆ, ತೋಟ ಎಲ್ಲ ಇದೆ ಅವರಿಗೆ. ರಾತ್ರಿ ಮಾಳ*ಕಾಯಲು ಹೋಗುವುದು ಅಂದರೆ ಭಾರಿ ಇಷ್ಟ . "ಜೊತೆಗೆ" ಸರಿಯಾದವರು ಇದ್ದರಾಯಿತು. ಯಾರಾದರೂ ಸಿಕ್ಕೇ ಸಿಗುತ್ತಾರೆ.

ಆವತ್ತೂ ಯಾರೋ ಒಬ್ಬಾಕೆ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದಳು. ಮಾಳ ಹತ್ತಿ ಕೂತರು. ಮುಂದಿನ ಕಥೆ ಮಮೂಲಿ..

ಕತ್ತಲ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಆಕೆ ಚೀರಿದಳು ಸಣ್ಣಗೆ..

"ಹೋಯ್ತು ಪಟೇಲ್ರೇ, ಹೋಯ್ತು..."

ಏನೂ ಮಾಡೂಕಾಗುದಿಲ್ಲ,...ಹೋಗುದ್ ಹೋಗುದೇ ಅಂದ್ರು ಪಟೇಲ್ರು. ಪಾಪ ಅಭ್ಯಾಸವಿಲ್ಲ ಅಂದುಕೊಂಡರು.

ಇಲ್ಲ.. ಹೋಯ್ತು ಹೋಯ್ತು.. ಅಂತ ಆಕೆ ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಹೇಳುವುದರೊಳಗೇ ಮಾಳ ಮುರಿದುಕೊಂಡು ಬಿತ್ತು.

ಕೆಳಗೆ ಬಿದ್ದ ಪಟೇಲರು, ಬೆನ್ನು ಹಿಡಕೊಂಡು ಹೇಳಿದರಂತೆ,

"ಹೋಗಿದ್ದು ಮಾಳದ ಕಂಬ ಅಂತ ಸಮಾ ಹೇಳೂಕೆಂತ ಆಗಿತ್ತು ನಿಂಗೆ" ಅಂತ.

(* ಮಾಳ ಎಂದರೆ ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಗದ್ದೆಗಳ ನಡುವೆ ಬಿದಿರು ಕೋಲು- ಅಡಿಕೆ ದಬ್ಬೆಗಳಿಂದ ಮಾಡಿದ ಸಣ್ಣ ರಚನೆ. ಹಂದಿ - ಇತ್ಯಾದಿ ಪ್ರಾಣಿಗಳು ಬೆಳೆ ಹಾಳು ಮಾಡದಂತೆ ರಾತ್ರಿ ಇಡಿ ಕೂತು ಕಾವಲು ಕಾಯುವ ಉದ್ದೇಶಕ್ಕಾಗಿ ಮಾಡಿರುವಂತಹದು.)